Category Archives: Lies Van Assche

BIND

BIND

van januari 2021 tot augustus 2023

kunstenaar ontmoetingsateliers
Lies Van Assche
fotograaf
Elisabeth Broekaert
schrijver
Cosima Bas
in samenwerking met 
Streekvereniging Zuidrand
met steun van

BIND is een community-art project van kunstenaar Lies Van Assche waarbij textielobjecten en textielverhalen het vertrekpunt zijn voor een ontmoeting en uitwisseling tussen textieltalenten. Met het project BIND wil DOEK in de zuidrand van Antwerpen nomadische ontmoetingsateliers in de publieke ruimte organiseren. Met deze interventies op een plein, in een buurthuis of een park of stoep, bereiken we toevallige passanten en buurtbewoners en worden ze in een onverwachte setting meegenomen in de wereld van textiel. 

Tijdens nomadische ontmoetingsateliers brengen we mensen met een textieltalent of -verhaal bij elkaar om te komen tot kennisdeling en uitwisseling van skills, expertise en verhalen. Later onderzoeken we samen hoe we de deelnemers van de ontmoetingsateliers op een brede, duurzame manier aan elkaar kunnen binden in een gemeenschap of community of practice

Het project BIND wil heel diverse textieltalenten en textielverhalen uit de Zuidrand samenbrengen tijdens ontmoetingsateliers. We zullen hier luisteren naar elkaars (textiel)verhalen, gaan met elkaar in gesprek, en demonstreren en delen onze kennis over ons textieltalent. Door je verhaal te vertellen en of je werk te demonstreren tijdens één van onze ontmoetingsateliers willen we groeien naar één meerstemmige textielgemeenschap, een duurzame community waarbinnen er tijd en ruimte is om ervaring te delen met elkaar en textielverhalen levend te houden. We organiseren in 2022 verschillende ontmoetingsateliers in de  bibliotheken in de Antwerpse Zuidrand.  

Daarnaast willen we iedereen uit de Zuidrand uitnodigen om mee te doen aan een community-art project. De kunstenaar Lies Van Assche maakte een borduurkoffertje met een oud tafelkleed, borduurmateriaal en een logboek. Ze nodigt jullie uit om dit koffertje te laten rondgaan van talent naar talent doorheen de Zuidrand. Hierop kunnen jullie thuis een persoonlijke tactiele textiel handtekening achterlaten en of je verhaal achter laten in het logboek. Geef een seintje dan komen we het koffertje brengen. 

We werken uiteindelijk toe naar een rondreizende tentoonstelling door de Zuidrand waarbij je zal kunnen kijken, voelen, horen en lezen. Een tentoonstelling waar we jullie verhalen en talenten in de picture zetten met foto’s, audiofragmenten, teksten, verhalen, textielobjecten en de tactiele tafelkleden… 

 

(c) Katleen Gils
(c) Katleen Gils
(c) Katleen Gils
(c) Katleen Gils

pers over BIND
‘DOEK vzw brengt mensen samen rond textiel: “We maken nog steeds kennis met nieuwe technieken”’ | Gazet van Antwerpen
‘DOEK vzw laat mensen in de Antwerpse zuidrand samenkomen rond textiel’ | Gazet van Antwerpen

Terug naar PROJECTEN

StadsStof





Stadsstof – een community-art project

vanaf 2021





kunstenaar
Lies Van Assche
borduursters
Nadia Mohmand
Samina Hamdard
Ramsia Hasan
Amani Mousa
Spazhmey Ubaid
partners
MoMu Antwerpen
ErfgoedLab Antwerpen
Atlas, integratie & inburgering Antwerpen
publieke locaties
Middelheimmuseum
Museum Plantin-Moretus
bibliotheek Permeke
MoMu Antwerpen
Districtshuis Merksem
met steun van
Stad Antwerpen
FITLAB+



Met dit community art project in de publieke ruimte wil kunstenaar Lies Van Assche de grenzen tussen verschillende werelden doorbreken, door huiselijke ambachtelijke creativiteit te introduceren op onverwachte openbare plekken in de stad.

Dit nomadisch community art project is een project in verschillende fases en overheen enkele jaren. Zo belanden we op verschillende publieke locaties doorheen Antwerpen. 

Samen met jou borduren meester borduurster Nadia Mohmand en kunstenaar Lies Van Assche verhalen uit de stad op 148 stadsdoeken, gemaakt uit oude tafellakens. Deze geborduurde stadsdoeken dragen de sporen van ontmoetingen, gesprekken en herinneringen, een verzameling van persoonlijke verhalen en creatieve handgemaakte bijdragen. Samen maken we zo een intuïtieve collectieve mapping van de stad, een tastbare getuigenis van een stadsdialoog. 

We nodigen jou uit om op onze ‘stadsdoeken’ een publieke locatie vrij in te kleuren met naald en draad. Je kiest op één van onze 148 stadsdoeken een straat, een plein, een park of een rivier, verweven met een persoonlijk stadsverhaal: over je eigen straat, een bijzondere plek, een belevenis in de openbare ruimte. Je krijgt ter plaatse één van de stadsdoeken en een borduurpakket te leen en kan al improviserend aan de slag gaan of over de schouders van ervaren borduursters piepen om inspiratie op te doen. Nadat je jouw bijzondere publieke plaats op één van de stadsdoeken borduurde, vraagt Lies je om in een logboek jouw stadsverhaal neer te pennen.

“Met dit collectief kunstproject wil ik grenzen tussen verschillende werelden doorbreken, door huiselijke ambachtelijke creativiteit te introduceren op onverwachte plekken in de stad. Het is in deze publieke ruimte dat kunst een middel kan zijn om de stedelijke gemeenschap te herstellen . Dit alles in de geest van ‘het sociale sculptuur’, zoals bepleit door Joseph Beuys, die geloofde dat het artistieke niet enkel wordt uitgedrukt in het produceren van objecten, maar ook in het (samen)leven zelf.” (Lies Van Assche)


ENGLISH

With this community art project in the public space, artist Lies Van Assche wants to cross the barriers between different worlds by introducing a traditionally ‘domestic’ textile craft in unexpected public locations throughout the city. This nomadic community art project is a project consisting of various phases and spanning several years. 

Join artist Lies Van Assche and master embroiderer Nadia Mohmand in embroidering the tales that make up Antwerp on our 148 ‘urban fabrics,’ which are constructed from donated tablecloths and together depict the entire city of Antwerp. This collection of personal stories and creative, hand-made contributions will bear the traces of encounters, conversations and memories. Together, we’ll make up an intuitive collective mapping of the city, a journey of encounters and intimate stories.

Socially engaged artist Lies Van Assche and master embroiderer Nadia Mohmand are inviting you to color a street, a square, a park or a river with needle and thread on their 148 ‘urban fabrics.’ You pick a public location in Antwerp that is interwoven with a personal story: a story about your own street, a memory of a special place, an experience in a public space. We’ll lend you an embroidery kit, after which you’re free to improvise with needle and thread or take a peak at what our seasoned embroiderers are doing. After you’ve embroidered your story onto the fabric, Lies will ask you to jot down your story in a logbook.  

A project in collaboration with DOEK vzw, MoMu Antwerp, Middelheim Museum, Atlas, integration & integration Antwerp, ErfgoedLab Antwerpen and FITLAB+. This project was made possible thanks to the financial contribution of the City of Antwerp.






GESPREKSSTOF

pers over StadsStof
‘In Afghanistan borduren we al eeuwenlang. Ik ben blij dat ik het kan doorgeven’ | Atlas Magazine
‘Lies Van Assche brengt mensen samen met boeiende projecten rond textiel’ | Knack Weekend
‘Rondreizend kunstproject StadsStof houdt halt in Merksem’ | Gazet van Antwerpen

 


Terug naar PROJECTEN





Repair d’Anvers


Repair d’Anvers

van maart 2022 tot oktober 2022


coach en ateliercoördinator
Samira Lafkioui
kunstenaar
Lies Van Assche
Community-builder
Cleïs Cogen
partners
Stebo vzw
Jumpstarters
CVO Encora
CVO Vitant
Gatam
MoMu Antwerpen
met steun van
ING Fonds, beheerd door de Koning Boudewijnstichting


Met het pilootproject Repair d’Anvers zetten Samira Lafkioui en kunstenaar Lies Van Assche samen met vrouwen die moeilijk hun weg vinden naar de arbeidsmarkt én een bijzonder ambachtelijk textieltalent bezitten, een atelier op waar kleding wordt hersteld met traditionele én nieuwe textieltechnieken.

Repair d’Anvers brengt de vrouwen samen om te onderzoeken hoe hun talent een invloed kan hebben op hun eigen leven, maar ook op de manier waarop we met kleding omgaan. Het project streeft ernaar de betrokken vrouwen maximaal in hun kracht te zetten: zij leveren technieken aan die kunnen worden ingezet om kleding te herstellen of te customizen en geven aan welke skills ze willen ontwikkelen.  Via ateliers en workshops delen ze hun kennis. Ze ontwikkelen nieuwe kennis en vaardigheden én ontdekken facetten van het ondernemerschap. 

Repair d’Anvers begint in het DOEK-atelier in Mortsel – daar wordt gebouwd aan een hechte groep en ontdekken de vrouwen elkaar en elkaars talenten. Er is een bibliotheek van boeken en objecten vol creatief potentieel. Via een bezoek aan de studiecollectie van MoMu en een persoonlijke collectie met materiaal uit de vroege 20e eeuw, doen de vrouwen inspiratie op rond reparatietechnieken. De groep gaat in gesprek over het belang van repareren en onderzoekt hoe hun eigen ambachten als reparatietechnieken kunnen worden ingezet.

In een latere fase verhuist Repair d’Anvers naar Buurthuis Unik in Antwerpen. In Buurthuis Unik ontwikkelen de vrouwen verder reparatietechnieken. Ze nodigen er vrienden van DOEK uit om samen kapotte kleding (in ere) te herstellen. Tijdens deze ontmoetingsmomenten bekijken de vrouwen van Repair d’Anvers mee wat hersteld moet worden en welke technieken voor de herstelling toegepast kunnen worden. Onderweg helpen ze waar nodig met raad en daad. 


Terug naar PROJECTEN


(c) Jarne Six

(c) Jarne Six

(c) Jarne Six

Knottex

Knottex


Knottex

van jan 2020 tot dec 2022


partners
DOEK
Timelab


Doek en Timelab zijn partners in het project Knottex dat voortvloeit uit het knotplex project van Timelab. Dit project onderzoekt technieken om de Japanse duizendknoop, een invasieve plant die in heel Europa groeit, te verwerken tot textiel. Deze plant beschadigt infrastructuren en verdrijft lokale flora en fauna. De weefsels fungeren reeds als grondstof voor knotplex-platen die in het makerlab van Timelab gebruikt worden op protytypes te maken met een lasercutter. We zijn op zoek naar procédés om de Japanse duizendknoop efficiënt te verwerken naar draad, koord, of textiel. We experimenteren met toepassingen die de vezels gebruiken. Centraal in dit proces staat ook energie-efficiëntie: we zoeken ontwikkelingsprocédés die het energieverbruik zo goed mogelijk beperken.

We brengen een aantal mensen samen in een focusgroep om na te denken over de verdere ontwikkeling van dit proces: bijvoorbeeld iemand met kennis van de ambacht van (vlas)vezels spinnen of koorden maken. Deze vezels willen we uiteindelijk gebruiken in andere projecten:een project rond Afghaans dagbedweven met knottexkoorden, als draad voor het semi-automatisch weefgetouw dat we willen ontwikkelen tijdens het Texchallenge project, …



Terug naar PROJECTEN

Textiel Blind Dates

Textiel Blind Dates


Textiel Blind Dates

van maart 2020 tot mei 2020

2020


kunstenaar
Lies Van Assche

partners

DOEK
MoMu/Antwerpen

Met steun van

Stad Antwerpen


Omwille van de COVID-19-crisis in het voorjaar van 2020, herdenkt Lies Van Assche een digitale manier van ontmoeten rond textiel in de stad Antwerpen. ‘De Textiel Blind Dates’.

Het uitdenken van waardevolle ontmoetingen op een digitale manier past perfect binnen de missie van DOEK. Digitaal vergaderen of ontmoeten wordt vaak gezien als een tweederangs-alternatief voor een face-to-face ontmoeting. We keken naar de World Café Method en naar de regels rond betekenisvol in gesprek gaan van Sociocratie 3.0 en zagen dat ze deze konden transponeren zijn naar een digitale omgeving. Deze concepten draaien rond het respecteren van de ander in de vorm van ‘deep listening’. Via de websites, sociale media en nieuwsbrief van onze partner MoMu werd bekendgemaakt dat DOEK experimenteerde met nieuwe methoden om online betekenisvolle ontmoetingen te hebben omtrent textiel. Mensen konden zich hiervoor inschrijven door eerst online enkele vragen in te vullen. Op basis hiervan werd door Lies Van Assche een spannende match gemaakt tussen de verschillende kandidaten. In de loop van de maand die volgde namen we met de duo’s contact op. We stelden de participanten voor aan elkaar, gaven hen enkele richtlijnen en stelden het doel van deze bijzondere digitale textielontmoeting voorop. En daarna hielden zij één op één een on-line conversatie over textiel. Hierbij konden ze kiezen : via gesproken of getypte woorden, of via het doorsturen van beelden of brieven via digitale kanalen. We vroegen bij aanvang aan elk duo om na de ontmoeting een reflectie te geven over deze ervaring. Dit verslag kon de vorm aannemen van een tekst, foto, video of audio opname.


Terug naar PROJECTEN

Afghaans borduren

Afghaans borduren


Afghaans borduren

Het behoud van een mondiaal ambacht in het Vlaams erfgoed

2019 – 2020


deelnemers

Nadia Mohmand
Lies Van Assche


met de steun van

Vlaamse overheid


Nadia Mohmand, één van de Afghaanse borduursters uit de community, en Lies Van Assche kregen samen een beurs voor een Meester-Leerlingtraject. Nadia is de meester en Lies de leerling. Na een diepgaand overdrachtstraject tussen leerling en meester, introduceren we Nadia in verschillende musea (waaronder het MAS, MoMu en TRC Leiden) en bij privé collectioneurs die textielerfgoed uit Afghanistan bewaren. Samen met de conservators gaan we in museumdepots op zoek naar textiele schatten. We proberen ook een link te maken met Afghanistan, door lokale sleutelfiguren op pad te sturen en daar ontmoetingsateliers op te starten voor lokale meesters.

Vanuit het MAS zal dit ambachtelijk, maatschappelijk onderzoekstraject audiovisueel gecapteerd worden. Nadia Mohmand en Lies Van Assche geven in feb 2020 samen een masterclass in het KASK Antwerpen: Sporen Achterlaten/Leaving Traces. We nodigen kunstenaars en designers uit om vanuit wederkerigheid aan de slag te gaan in een 5 daagse masterclass.


Terug naar PROJECTEN

TexChallenge


TexChallenge

“We zien een revival van oude technieken.
Mensen willen weer zelf dingen maken.”

2019


partners
DOEK
Time-lab
MIAT

deelnemers

Adrien Centonze, Charlotte Vanhoutte, Frank D’Hondt, Frederic Steensels, Helena De Smet, Jeffrey Thielens, Julie Taris, Louis Tardy, Sara Diaz


Op basis van oude kennis en kennis uit andere culturen gecombineerd met digitale technieken, wordt een semi-automatische loom tape weefgetouw gebouwd volgens de Open Hardware principes. We maken dit weefgetouw door middel van de machines in het Fablab, waardoor deze gemakkelijk kunnen gekopieerd worden in andere beschikbare labs. Zo wordt kennis overgedragen en ontstaat een community van makers die de verdere ontwikkeling van het toestel op zich neemt. Op die manier willen we wereldwijd verspreide kennis samenbrengen en culturele crossover-experimenten opzetten. De uitdaging is om een semi-automatisch mini-weefgetouw te bouwen aan de hand van digitale technieken zoals lasersnijden en 3D printen in combinatie met mechanische en elektronische elementen.


Terug naar PROJECTEN

Het grote repareeronderzoek Textiel


Het grote repareeronderzoek Textiel

2019


partners
DOEK vzw
Netwerk Bewust Verbruiken
Vlaanderen Circulai


Op maandag 10 juni 2019 kwamen 15textielreparatie-experts met een hart voor textiel en duurzaam hergebruik samen bij DOEK vzw in Mortsel. Elke deelnemer stelde kritische vragen: “Waarom wordt alle kleding gemaakt voor standaard maten terwijl we juist allemaal zo verschillende vormen hebben? Waarom kan de industrie tegenwoordig geen kwaliteitsvolle kledingstukken meer leveren? Wat is er nodig om terug kledingstukken van betere kwaliteit aan redelijke prijzen te kunnen leveren? Wat is het verschil tussen ecologische kleding en niet-ecologische kleding?”

Kostbare tijd en vervuiling – hoe keren we het tij?
We raken niet uitgepraat over kleding, textiel reparatie en wetgeving die zoveel verspilling zou moeten voorkomen. De beperkte tijd dwingt ons de discussie te staken, maar eigenlijk wil iedereen meer. Meer uitwisseling en samen zoeken naar mogelijke voorstellen en adviezen voor één van de meest vervuilende industrieën die er momenteel bestaat.

Heel anders was het nog 30 jaar geleden. De mode-industrie en de fast-fashion van de grote ketens hebben hier verandering in gebracht. Met kinderarbeid, sociale misstanden enecologische rampen. Hoe is het zo ver kunnen komen? En hoe keren we het tij?

Een van de heldere en doeltreffende opmerkingen die gemaakt wordt door de groep is:

“Als mensen doorhebben hoe lang het duurt om iets te maken, dan beseffen ze dat de kleding veel te goedkoop is.”

Sensibiliseren over dit thema is ook één van de rollen die de repair-ateliers opnemen. De meeste mensen beseffen niet hoeveel werkuren, water (voor het kweken van katoen, het verven van stoffen) en vervoer gestoken wordt in een kledingstuk en wat de impact hiervan is op het milieu.

We onderzochten verschillende kledingstukken. Wat gaat er snel stuk? Hoe bepaal je of een stuk nog te herstellen is? Als het niet meer te herstellen is, hoe geef je het een nieuw leven? Wat is er nodig tijdens het ontwerpproces om een kledingstuk een langer leven te geven? Hoe herken je kleding van kwaliteit? Hoe is iets afgewerkt?

Dit zijn vragen waar niet gemakkelijk een antwoord op te vinden is. Er is namelijk zo veel op de markt en het is niet evident om kwaliteit te vinden en te herkennen.

Lees meer

Ritsen gaan vaak kapot. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn ze vaak wel te repareren.

Wanneer je rits open gaat in het midden?
Het is vaak het glijdertje dat niet meer goed werkt , en wat dan vaak gedaan kan worden is het dichtknijpen van het glijdertje.

Pennetjes uit je rits?
Dat is niet zo makkelijk te repareren, maar een rits in zijn geheel vervangen kan zeker nog. Het kost tijd, maar het kan zeker de moeite zijn. Wanneer wordt het echt moeilijk? Als de rits te dicht op drukknoopjes bevestigd is. Dan moet je namelijk de drukknoopjes ook verwijderen, maar dan maak je gaten. Let dus zeker goed op als je een nieuwe jas met rits koopt: kijk goed of er geen knoopjes te dicht op de rits zijn bevestigd.

Het onderhouden van een rits?
Er werd ook aangeraden om een rits regelmatig in te wrijven met droge zeep of kaarsvet, op die manier blijft de rits goed lopen en voorkom je stroeve ritsen die snel kapot gaan.


We spraken ook over de kwaliteit van draad en de verschillende naden. Zo heb je een Engelse naad en een Franse naad. Madam Zsazsa legt het ook uit in haar blog. We bekeken alle meegebrachte kledingstukken en zagen ook het verschil met de dubbelgestikte stukken en enkel gestikte. De afwerking aan de binnenkant is iets waarop in fast fashion altijd bezuinigd wordt, maar ook op de kwaliteit van het garen waar het textiel uit wordt gemaakt. Draden worden minder getwijnd dan voorheen. Twijnen is het samendraaien van twee of meer draden, meestal in tegenovergestelde richting van de draaiing van de gebruikte draden, om dikker en sterker garen te verkrijgen.

Kortom, op elk facet in de keten wordt er door de industrie gekeken of een kledingstuk met minder handelingen kan gemaakt worden, en zo nog sneller en nog goedkoper op de markt kan komen. Wat eigenlijk sowieso heel absurd is. Omdat het helemaal niet moeilijk is om mensen die kledingstukken in lageloonlanden maken eerlijk te betalen. Wij zouden het zelf amper merken in het eindbedrag. Het verschil zou ongeveer 0,5 euro zijn op de verkoopprijs.


En zo komen we op het onderwerp regelgeving: regelgeving is hard en broodnodig! En we zijn het er allemaal over eens dat dit op Europees niveau moet gebeuren. Er moet een omslag komen, maar dat kan niet zonder wetten die voorkomen dat:

  1. mensen in erbarmelijke omstandigheden voor te lage lonen kleding maken.
  2. er miljarden liters water verspild wordt voor het kweken van katoen en het verven van stoffen.
  3. er jaarlijks tonnen kleding verbrand wordt enkel om de waarde van de verkochte stuks hoog te houden. De Europese Commissie heeft aangegeven meer te willen inzetten op het recycleren van kleding. Op dit moment wordt er maar een fractie van al het textiel gerecycleerd in plaats van verbrand.
  4. kleding zo gemaakt wordt dat het sneller slijt door gebruik van slechte draden en te dunne stoffen.


Van regelgeving sprongen we naar alternatieven voor katoen. Zijn er eigenlijk wel goede alternatieven? Lies Van Assche van DOEK vzw is heel duidelijk: het beste alternatief op dit moment is tweedehands kleding.

Wat met andere materialen?

  • Polyester: Een groot nadeel van veel synthetische stoffen is dat ze microplastic achterlaten in het water bij iedere wasbeurt. Inmiddels kennen we dan ook de keerzijde van de fleecetruien gemaakt van petflessen en is de boodschap: niet wassen! Het Duitse Langbrett maakte waszakken die een deel van de microplastics opvangt tijdens het wassen. Dit is echter geen oplossing en dit artikel legt dit duidelijk uit. Een voordeel van polyester is dat het hergebruikt kan worden, maar daar komt heel wat bij kijken.
  • Bamboe is veel duurzamer dan katoen. Een groot nadeel hier is echter het gebruik van chemicaliën bij het verwerken tot textiel. Meer info vind je in dit artikel.
  • Tencel of lyocell is gemaakt van houtpulp van de eucalyptus en duurzamer dan viscose omdat de gebruikte chemicaliën tijdens het proces in de kringloop blijven en hergebruikt kunnen worden. Lees meer in dit artikel.


Terug naar PROJECTEN

TOP-atelier

TOPatelier


TOP-atelier

TOP (Textiel Omschakelings Proces) atelier

2019 – 2021


concept
Lies Van Assche

partners
DOEK
Ivoc
Creamoda
Prospex Institute

een project van
DOEK en Villanella

met de steun van
Vlaanderen Circulair

Kunstenaars/ontwerpers
Caro Peirs van Tropas
Eloïse Maës & Audrey Werthle van La Gadoue
Veerle Tytgat & Sophie De Somere van Triptiek
Hannah Vanspauwen van Paule Josephe
Soraya Wancour van Studio AMA


TOP-atelier is een collectief onderzoeksproject (2019 – 2021) met de steun van Vlaanderen Circulair en wil aantonen dat het wél rendabel, opschaalbaar en marktvriendelijk kan zijn om in België hoogwaardige producten te maken van minderwaardige textielreststromen. 

Van TexUp naar TOP-atelier
In het project TexUp onderzochten we enkele jaren geleden reeds de verschillende mogelijke circulaire ontwerp- en fabricageprocessen met lokale textielreststromen. Een groep ontwerpers werd toen uitgedaagd om upcycling-producten te ontwerpen met afgedankt textiel van een Antwerps hotel. Upcycling is het creatief proces waarbij afval als een hulpbron wordt beschouwd. Materialen worden op een slimme manier hergebruikt, waardoor ze een tweede leven en functie krijgen. Uit TexUp leerden we dat er nog meer onderzoek en experiment nodig is omtrent het opschalen en vermarkten van upcycling producten. Wat vooral duidelijk werd, is dat lokale productie een must is. Echter is er momenteel niet genoeg aanbod om zo’n lokale productie te realiseren. Kwaliteitsnormen bij het vermarkten van upcycling producten moeten verder onder de loep genomen worden. En ook het duurzaam ophalen, verzamelen en sorteren van specifieke textielreststromen blijft een uitdaging. Het denkwerk tijdens TexUp én het ontstaan van een enthousiaste beweging rond de herbestemming van lokale textielstromen resulteerden dan ook in het ontstaan van TOP-atelier.

TOP-atelier in de praktijk
We maken werk van een sterk businessmodel en creëren, analyseren en testen nieuwe mogelijkheden in praktijk. Hiervoor gaan we in zee met verschillende Vlaamse confectieateliers. Die stellen hun specifieke knowhow en machinepark ter beschikking van ontwerpers en projectontwikkelaars die textiel reststromen een creatieve herbestemming geven. De oplossingen die TOP-atelier biedt, ondersteunen de (duurzame) mode-industrie in Vlaanderen en zijn een eerste stap in het opzetten van duurzame relaties binnen de industrie, specifiek voor upcycling. Het levert een bijdrage aan de beleidsdoelstellingen rond de transitie naar een circulaire economie.

We richten ons op een synergie tussen Vlaamse confectiebedrijven, sorteerders uit de sociale economie alsook ontwerpers en projectontwikkelaars die met restmateriaal aan de slag gaan. Dit partnerschap moet meer en betere mogelijkheden aanreiken om de textielmaterialen een nieuwe bestemming te geven en dit op een rendabele en sociaal verantwoorde manier. We betrekken ook de consument in het verhaal. We merken op dat de Vlaamse confectie-infrastructuur onderbenut wordt. Heel wat confectieateliers en hun machineparken worden vooral ingezet tijdens periodes van prototyping bij het stikken van modellen en kleine series, maar blijven regelmatig leeg staan. Er is dan ook heel wat ruimte en infrastructuur beschikbaar waar ontwerpers en projectontwikkelaars samen met de medewerkers van de ateliers aan de slag kunnen gaan met reststromen van textiel en aan re-manufacturing kunnen doen. Zo blazen we onze maakindustrie nieuw leven in en brengen we de productiestroom weer op gang, ook dát is circulaire economie.

TOP-atelier wil de opgedane kennis verder verdiepen, maar biedt nu al oplossingen:

  • innovatieve sorteersystemen die een continue instroom van bronmateriaal kunnen garanderen
  • de voorbereiding op en het versnijden van bestaande kledingstukken
  • industrieel wassen

Ga zelf aan de slag
Onze gids biedt tips aan designers die willen werken aan het upcyclen van textielreststromen. Voor elke stap in de productieketen vind je de uitdagingen die TOP-atelier aan ging, de belangrijkste leerlessen en enkele tips & tricks, zoals contacten in de Belgische confectie-industrie.

TOP-atelier is een initiatief van IVOC, Creamoda, Doek vzw, Ecoso en Prospex Institute, met de steun van Vlaanderen Circulair.



Terug naar PROJECTEN



Zoektocht naar Afghaans textielerfgoed


Zoektocht naar Afghaans textielerfgoed

2019


kunstenaars/
ontwerpers/
onderzoekers/ makers

Nadia Mohmand
Lies Van Assche
Frieda Sorber
Staf Daems
Fehmida Shamsi
Suzzan Hotak

partners

DOEK
MoMu Antwerpen

MAS


Nadia Mohmand, Afghaanse borduurster en enkele andere borduursters, kunstenaar Lies Van Assche, curatoren Frieda Sorber (MoMu) en Staf Daems (MAS) gaan samen op zoek naar Afghaans textiel erfgoed in de depots en studiecollecties van het Mas en het MoMu in Antwerpen.De collecties worden opengesteld voor een ‘source community’ die aanwezig is in de hedendaagse stad. Door deze samenwerking met al de verschillende partners worden de begrippen ‘ ons erfgoed’ en ‘ onze traditie’ herbekeken en onderzocht.

Zoektocht naar Afghaans textiel erfgoed

Textielcollecties liggen opgeslagen in museumdepots en wachten om ontdekt, bekeken en erkend te worden. Niet alleen de ‘Afghaanse’ collectie van Momu en het Mas in Antwerpen maar ook andere collectiestukken en de studiecollectie waarbij borduurtechnieken gebruikt werden, zijn onderwerp van onderzoek. Treedt er herkenning op? Zijn er overeenkomsten in technieken? Lijkt het materiaal (textiel en garen) op het materiaal dat de Afghaanse vrouwen zelf gebruiken? Hoe gaan zij om met het begrip erfgoed? Visueel antropologe Wendy Van Wilgenburg maakt in opdracht van het MAS een film over het Meester Leerling traject van Nadia Mohmand en Lies Van Assche. Van september 2019 tot december 2020 filmt ze ateliersessies met meester en leerling, ontmoetingen en kennisuitwisseling en interviewt de meester buiten de atelier context. Deze zoektocht naar Afghaans textiel erfgoed is onderdeel van dit meester leerling traject. Nadia en Lies selecteren tijdens het depotbezoek stukken uit de depots en de studiecollectie van het MAS en MoMu. Een fotografe van het MoMu maakt foto’s van deze stukken. Aansluitend op het meester-leerling traject gebruiken Nadia en Lies dit bronnenmateriaal tijdens een Masterclass in AP-Arts in Antwerpen in februari 2020: Sporen Achterlaten/ Leaving Traces.


Terug naar PROJECTEN

We gebruiken cookies en vergelijkbare technologieën om de diensten en functionaliteit op onze site mogelijk te maken en om je interactie met onze dienst te begrijpen. Door op 'Accepteren' te klikken, ga je akkoord met ons gebruik van dergelijke technologieën voor marketing en analyse. Bekijk het privacybeleid