Maarten Inghels (°1988) is dichter en schrijver. Hij bedacht ‘De eenzame uitvaart’ een literair en sociaal project waarbij dichters voor eenzaam gestorvenen een persoonlijk gedicht schrijven en dit op de uitvaart komen voordragen. Het is een laatste saluut aan mensen die meestal uit de boot vielen tijdens hun leven en dan ook zonder aanwezigheid van familie of vrienden worden begraven. Er is enkel nog het kleine ritueel: de kist op schragen, de bloemen en het gedicht. Vanaf 2016 tot 2017 was hij de officiële stadsdichter van Antwerpen Zijn gedichten verschenen als tatoeage (“Honger’), als enquête waarin hij de staat van de samenleving opvroeg (“Volksbevraging’), en werden geplant met eetbare zaadjes (“Wanneer wij zomer zaaien in elkaar’). Ook maakte Inghels een voettocht langs de Schelde van bron tot monding, om de stroom te controleren op onregelmatigheden en oneffenheden. Met “The Invisible Route’ publiceerde hij een kaart met daarop alle camera’s in Antwerpen en de laatste route om onzichtbaar door de stad te dwalen. Met het boek Contact verbindt Maarten Inghels nieuwe poëzie, beeld en performance. Voor de luxe editie van het boek borduurden Nadia en Saleha met rode draad een dichtregel op een katoenen zakdoek.
​
(Onderbreekt.) Zullen wij in een knoop liggen, de armen draadjes? Zullen wij aan de achterkant van de dag schimmen schilderen, zullen wij ons inwrijven met de schemering van de straat? (Pauze.) Zullen wij een wandelende schaar worden, de gedachten openknippen, zullen wij een walvis met een ontgoocheld jongetje ingeslikt? (Veelbetekenende stilte.)Zullen wij de schaduw van een onsterfelijke imiteren, zullen wij een verwonderde? Volmaakt tezamen vallen in een open mond, zullen we dan wat zeggen? Het zuivere zeggen of het schorre schreeuwen? Zullen wij in een tegenbeweging liggen? (Het hart piano.) Na mij zeg mij na. (Einde.)