initiator van
DOEK vzw

Lies Van Assche (°1970) is social designer, kunstenaar en kostuum-ontwerper. Ze richtte DOEK op in 2012 en het evolueerde onder haar impuls van een sociaal-artistiek werkervaringsproject naar een artistiek, innovatief, ambachtelijk en experimenteel textielplatform.

De focus in Lies Van Assche’s werk als kunstenaar ligt al een hele tijd op het thema gelijkwaardige wederkerige ontmoetingen in de kunsten. Gelijkwaardige wederkerige ontmoetingen in de kunsten kunnen enkel tot stand komen mits een grote openheid en bereidheid tot een interactieve dialoog die start vanuit ieders talent en eigenheid. Lies Van Assche bedenkt en experimenteert met verschillende vormen van community-art en sociaal-geengageerde kunstpraktijken, die gelijkwaardige wederkerige ontmoeting faciliteren in de publieke ruimte: “Ik wil werk ontwikkelen waar de focus ligt op gelijkwaardigheid. Hoe kunnen alle deelnemers een gelijkwaardige invloed hebben op het proces en het artistieke resultaat van dit proces? Hoe worden in dit soort ontmoetingen kennis en vaardigheden doorgegeven? In welke richting verloopt dit? Hoe kan ik nog meer inzetten op dialoog en ‘common ground’? Deze processen monden uit in een artistiek project, maar wat kan dit proces betekenen voor de participanten op lange termijn? Hoe kan ik dit proces een duurzame kwaliteit geven?”

De werkelijkheid der dingen
“Centraal in mijn artistieke praktijk staat het vermogen om mij open te stellen voor wat om mij heen gebeurt. Als artistiek onderzoeker focus ik me op het ontwikkelen van nieuwe inzichten en perspectieven in sociale en maatschappelijke problematieken. Een combinatie van een open en kritische houding en een beeldende kwaliteit kan leiden tot beelden, ontwerpen, concepten die ons in staat stellen de dingen in de werkelijkheid anders te aanschouwen. Door mijn aanwezigheid als onderzoekende kunstenaar in een sociale omgeving wordt een proces van uitwisseling in gang gezet tussen de kunstenaar en deze omgeving. De omgeving, de mensen, de gebeurtenissen worden onderdeel van het creatieve proces; de methodiek aan de basis is steeds co-creatief. Dit co-creatieve werkproces leidt niet alleen tot de artistieke uitkomst, maar heeft op zichzelf een autonome waarde. Ik objectiveer de omgeving en de mensen niet, maar ga ermee in gesprek. Zo beweeg ik de omgeving en wordt ik er tegelijkertijd door bewogen. Ik zoek in mijn artistieke onderzoeksprocessen niet naar bewijzen of antwoorden, maar naar nieuwe perspectieven die voor mij niet alléén artistiek maar ook maatschappelijk relevant moeten zijn.”