ONTMOETINGSATELIERS
Ontmoetingsateliers zijn samenkomsten waar mensen elkaar ontmoeten via textiel. Dit materiaal geeft aanleiding tot ontmoeting, gesprek en uitwisseling. Ontmoetingsateliers creëren mogelijkheden totgelijkwaardige en wederkerige ontmoetingen. Deze werkvorm werd ontwikkeld door Lies Van Assche en vertrekt vanuit een ontmoeting met de ander én het verhaal van de ander, dat wordt verteld terwijl er een textiele handeling wordt uitgevoerd. Het tactiele component zorgt voor zowel focus als openheid. ‘Iets om handen hebben’ creëert een onbevangenheid die essentieel is bij oprechte ontmoetingen. Tijdens de ontmoetingsateliers kan er worden verteld over textielobjecten, -talenten of -verhalen. Deze raken onvermijdelijk aan andere aspecten van ons leven, zoals identiteit en achtergrond. Als tool zet het ontmoetingsatelier in op kennismaking. Doorheen ontmoetingsateliers is er ook sprake van uitwisseling van bijvoorbeeld ambachtelijke kennis en vaardigheden. Het belangrijkste doel bevindt zich echter op het niveau van samenkomen en aftasten, om zo misschien verdere stappen te kunnen ondernemen.
Door ontmoetingsateliers op verschillende – en soms verrassende – plekken te organiseren, bereiken we een breed en meerstemmig publiek. Door een plek te bezoeken, bezoek je immers ook mensen. Nomadische ontmoetingsateliers zorgen voor verbinding doorheen de stad. Door verschillende (soorten) ruimtes op te zoeken, werken we drempelverlagend. We gaan naar mensen toe om hén te ontmoeten. Door op verschillende plekken aan de slag te gaan, zetten we bovendien in op toevallige passanten – zo komen mensen onverwacht in aanraking met textiel(ambachten) en de DOEKcommunity.