Van 2012 tot 2016 was DOEK gevestigd in de Brede Schoolin Borgerhout. Dit oud schoolgebouw was de thuisbasis van verschillende organisaties die vluchtelingenen migranten ondersteunden en integreerden, hen de taal lieten leren, sociale werkgelegenheid creëerden, sociaal-culturele activiteiten organiseerde etc.

Alle bewoners van de brede school proberen buiten hun eigen werkzaamheden ook éénmaal per jaar een activiteit samen te organiseren. Het idee borrelde op om deel te nemen aan de reuzenparade van Borgerhout. Deze traditie in Borgerhout bestaat al 305 jaar en ieder jaar lopen deze reuzen daar door de straten. Het idee ontstond om vier nieuwe reuzen te ontwerpen .

Deze reuzen moesten de stedelijke context van vandaag de dag vertegenwoordigen.

Eén van de belangrijkste doelstellingen was dat het een co-creatie project moest worden waardoor we de sociale cohesie tussen de deelnemers zouden maximaliseren.We wilden er voor zorgen dat de participanten niet alleen uitvoerders waren maar ook co-ontwerpers. Hiervoor ontwikkelde Lies Van Assche een co-creatie methodiek. Deze methodiek moest tevens ook een oplossing bieden om het gebrek aan talenkennis van veel van de nieuwkomers op te vangen.

Hoe deden we dit precies? Allereerst door de deelnemende gemeenschappen in kaart te brengen. De meeste van de deelnemers kwamen van over de hele wereld. We besloten vier grote delen van de wereld te definiëren: Midden- en Zuid-Amerika, Noord-Amerika, Noord-Afrika en de Arabische wereld, het Verre Oosten, en Midden-Afrika. Zo dekken we alle gemeenschappen af.

We nodigden iedereen uit om aan het ontwerp van deze vier nieuwe reuzen deel te nemen. We stelden vier heel grote prikborden op bij de ingang van het gebouw en nodigden iedereen uit om gedurende een aantal weken samen 4 inspiratievolle moodboards te creëren door foto’s of tekeningen aan te dragen. Na vier weken waren de borden vol met inspiratie materiaal zodat we de selectie konden starten. Lies maakte het voorontwerp van de reuzen op een manier zodat er nog steeds veel plaats was voor de deelnemers om tijdens de uitwerking ook nog eigen creatieve inbrengte hebben. We wilden die reuzen ook op een duurzame manier produceren, en dus besloten we ze te maken met gebruikt materiaal dat we konden vinden. Daardoor waren er ook beperkingen in de vormgeving, maar net als de rest van onze filosofie wilden we dit gebruikt materiaal bekijken als een uitdaging en niet als een probleem.

We verdeelden het realisatieproces in verschillende tijdelijke ateliers, zodatal de deelnemers met al hun verschillende talenten tegelijkertijd aan de reuzen konden werken. De nieuwkomers van DOEK zetten we in als begeleider in de verschillende ateliers. Er waren ateliers voor de hoofden, haren, sieraden, prints, kostuums, constructie. Van belang bij reuzen is dat ieder element op een realistische manier uit te vergroten. Niet alleen het lichaam, de handen enz., maar ook de prints op het textiel en de kwaliteit van het textiel materiaal moet vergroot worden.

Op de moodboards kwamen we heel diverse etnische prints tegen en dus besloten we ook onze eigen ambachtelijke printstudio op te richten. Deze co-design methode heeft bewezen een effectieve social design methodiekte zijn om actieve deelnemers te vinden voor een pasgeboren immateriële erfgoed gemeenschap, maar ook ter bevordering van de sociale cohesie tussen deze verschillende deelnemers.

We probeerden ook altijd te focussen op het talent dat ieder in het project mee bracht. Die filosofie was de sleutel tot meer zelfvertrouwen bij de deelnemers.

En ten slotte onze 4 nieuwe reuzen kregen een naam en een geboorteakte, en zo liepen Mombassa, Safa, Frida en Tjing-Ling door de straten van Borgerhout en wonnen we de publieks-en de juryprijs.